با افزایش سن سگ‌ها، نیازهای آنها تغییر می‌کند. توجه به عوارض جانبی پیری به شما کمک می‌کند تا سگ خود را در سال‌های پایانی عمرش راحت‌تر کنید.
داشتن سگ یکی از بهترین چیزهای دنیاست، اما بدون جنبه‌های منفی هم نیست. یکی از بدترین جنبه‌های داشتن سگ به عنوان عضوی از خانواده، تماشای پیر شدن نسبتاً سریع آنهاست. اکثر سگ‌ها در حدود ۷ سالگی وارد دوران پیری خود می‌شوند، کمی زودتر برای نژادهای بزرگتر سگ. آنها شروع به کند شدن می‌کنند، ممکن است راحت‌تر وزن اضافه کنند، حواسشان شروع به کند شدن می‌کند. رفتار یک سگ مسن‌تر نکات زیادی در مورد نیازهای او به شما می‌دهد، اما گاهی اوقات بیان آن با کلمات مفید است. اگر سگ مسن شما می‌توانست صحبت کند، در اینجا چند نکته وجود دارد که او به احتمال زیاد به شما می‌گفت.
«دیگه نمی‌تونم خوب ببینم. نمی‌تونم خوب بشنوم.»
اگر فکر می‌کنید سگتان شروع به نادیده گرفتن شما کرده است، ممکن است متوجه شوید که او به سادگی صدای شما را نمی‌شنود، یا نمی‌تواند توپی را که در جایی که فکر می‌کردید به راحتی دیده می‌شود، پرتاب کرده‌اید، ببیند. اغلب، صاحبان سگ تا زمانی که این کاهش شدید نباشد، متوجه علائم از دست دادن بینایی یا شنوایی سگ نمی‌شوند. یکی از علائم ممکن است در ابتدا شبیه پرخاشگری باشد - اگر شخصی نزدیک شود و سگ را لمس کند بدون اینکه سگ متوجه نزدیک شدن او شود، سگ ممکن است از روی تعجب دفاعی واکنش نشان دهد. این همچنین می‌تواند به این دلیل باشد که لمس باعث درد در نواحی آرتروز یا حساس شده است، اما به زودی به آن خواهیم پرداخت.
در مورد کم‌شنوایی، یکی از راه‌هایی که می‌توانید برای گذار آرام به ناشنوایی آماده شوید، شروع زودهنگام آموزش با علائم دستی است. وقتی سگ شما علائم دستی را به خوبی می‌داند، دیگر مهم نیست که نتواند آنچه را که از او می‌خواهید بشنود. و بسیاری از سگ‌هایی که کم‌شنوا هستند هنوز می‌توانند لرزش را تشخیص دهند، بنابراین می‌توانید با استفاده از دست زدن، ضربه زدن روی سطح سخت یا سایر راهکارهای ایجاد صدا، توجه سگ خود را جلب کنید.
از دست دادن بینایی مشکل دیگری با نشانه‌های نامحسوس است. اگر سگ شما دست و پا چلفتی‌تر می‌شود، نمی‌تواند ظرف غذا یا آب را پیدا کند، نمی‌خواهد زیاد حرکت کند یا به راحتی وحشت‌زده می‌شود، از دست دادن بینایی می‌تواند عامل آن باشد. اگر دامپزشک شما تشخیص دهد که تغییرات رفتاری واقعاً به دلیل ضعیف شدن بینایی است، برخی از راه‌حل‌ها وجود دارد که ممکن است به سگ شما کمک کند. ASPCA توصیه می‌کند که شلوغی را از کف زمین جمع کنید، اتاق‌های مختلف را با عطرهای مختلف یا با فرش‌هایی با بافت متفاوت علامت‌گذاری کنید تا سگ شما با بو یا لمس کردن تشخیص دهد که در کدام اتاق است، مناطق خطرناک مانند استخرها را مسدود کنید و چیزهای آشنا مانند مبلمان و ظرف غذا و آب را در یک مکان نگه دارید.
«الان کمی بیشتر مضطرب هستم.»
سگ‌های مسن اغلب در مدیریت استرس مشکل‌تر هستند. چیزهایی که قبلاً مشکل نبودند، ممکن است مشکل‌ساز شوند، مانند اضطراب جدایی (حتی تا حدی که شب‌ها مضطرب باشید زیرا خواب هستید و حواستان به آنها نیست)، ورود مهمان به خانه، تعامل با سگ‌های جدید، ترس از صداهای جدید یا صرفاً رفتار تحریک‌پذیرتر یا آشفته‌تر از حد معمول. برخی از سگ‌ها ممکن است بیشتر به شما بچسبند در حالی که برخی دیگر ممکن است بخواهند بیشتر به حال خود رها شوند.
اگرچه بخش زیادی از این موارد را می‌توان به کندی حواس و افزایش درد نسبت داد، اما مهم است که مشکلات پزشکی ناشی از اضطراب را رد کنیم. اگر متوجه رفتار مضطرب یا پرخاشگرانه‌تری شدید، فوراً به دامپزشک مراجعه کنید تا سگ شما معاینه کامل شود تا مطمئن شوید که ریشه این تغییرات، مشکل پزشکی جدی نیست.
اگر واقعاً فقط اثرات پیری است، می‌توانید با مرتب کردن کف خانه و خالی کردن وسایل اضافی از آنها، پیاده‌روی‌های کوتاه بیشتر یا انجام بازی‌ها یا پازل‌های غذایی برای افزایش تحریک ذهنی او، ایجاد فضای بیشتر دور از غریبه‌ها یا محرک‌ها در مکان‌های عمومی، حفظ یک برنامه منظم تا بداند در طول روز چه انتظاری باید داشته باشد و ادامه آموزش جدایی برای زمانی که شما نیستید (یا خواب هستید!)، به کاهش اضطراب سگ خود کمک کنید. از همه مهمتر، شما می‌خواهید تا حد امکان صبور باشید، زیرا سگ شما هنوز هم می‌تواند خلق و خوی شما را درک کند و این می‌تواند به اضطراب او بیفزاید.
«الان راحت‌تر سرما می‌خورم.»
دلیلی وجود دارد که سگ‌های مسن‌تر تخت‌های گرم و نرم را دوست دارند - تنظیم دمای بدن به این راحتی نیست. سگی که می‌تواند در یک روز سرد، تمام روز را بیرون از خانه بگذراند، احتمالاً به یک ژاکت نیاز دارد و کمی بیشتر در داخل خانه با تختی نزدیک به بخاری. کمک به سگ برای بالا نگه داشتن دمای بدنش، به کاهش سفتی مفاصل و عضلات کمک می‌کند و حتی به او کمک می‌کند تا از بیماری‌ها جلوگیری کند، زیرا بدن او کاملاً روی گرم ماندن متمرکز نخواهد شد. دمای محیط حیوان خانگی خود را از نزدیک کنترل کنید و مراقب علائم سرمازدگی او باشید. اگر سگ شما برای گرم ماندن به کمی کمک اضافی نیاز دارد، مطمئناً طیف وسیعی از ژاکت‌ها برای زمانی که سگ شما بیرون است، وجود دارد. وقتی در داخل خانه هستید، می‌توانید با قرار دادن تخت سگ در نزدیکی منبع گرما یا تهیه یک پد گرمکن که بتوان آن را به برق وصل کرد تا گرمای مداوم ایجاد کند، به او کمک کنید. با این حال، مراقب باشید که سگ شما خیلی گرم نشود، به خصوص اگر از پد گرمکن برقی استفاده می‌کنید. با دقت بررسی کنید که پتو گرم باشد، نه داغ.
«من نمی‌توانم مثل قبل خوب حرکت کنم چون مفاصلم درد می‌کنند.»
آرتروز و درد مفاصل از مشکلات رایج سگ‌های مسن هستند. چه یک آسیب قدیمی باشد که بیشتر اوقات عود می‌کند و چه آرتروزی که همچنان بدتر می‌شود، درد مفاصل می‌تواند مشکلات زیادی را برای یک سگ مسن ایجاد کند، از مشکل در سوار شدن به ماشین یا پایین آمدن از پله‌ها گرفته تا توانایی حرکت در هوای سرد. برای جلوگیری از مشکلات مفاصل تا حد امکان، ایده خوبی است که از سنین پایین، حتی از چند سالگی، مکمل‌های کندرویتین و گلوکزامین را به سگ خود بدهید.
وقتی درد مفاصل شروع می‌شود، مسکن‌های ضدالتهابی که توسط دامپزشک تجویز می‌شوند می‌توانند مفید باشند. همچنین می‌توانید در جایی که سگ نیاز به بالا رفتن از پله‌ها دارد، سطح شیب‌دار ایجاد کنید، پیاده‌روی‌های کوتاه‌تر اما مکرر انجام دهید، فرصت‌هایی برای شنا یا سایر ورزش‌های غیرتحریکی فراهم کنید، یک تخت ارتوپدی و ظروف آب و غذای مرتفع برای او فراهم کنید و حتی اقدامات ساده‌ای مانند اینکه وقتی دراز کشیده است او را صدا نزنید تا پیش شما بیاید، مگر اینکه ضروری باشد.
«شاید اشتهایم مثل قبل باشد، اما نمی‌توانم مثل قبل کالری بسوزانم»
چاقی یکی از مشکلات اصلی سلامتی برای سگ‌های مسن است و می‌تواند باعث ایجاد مشکلات سلامتی بی‌شماری از تشدید درد مفاصل و تنگی نفس گرفته تا مشکلات قلبی یا کبدی شود. دلیل اینکه سگ‌های مسن‌تر چاق می‌شوند نه تنها به این دلیل است که سطح انرژی و فعالیت آنها کاهش می‌یابد، بلکه به این دلیل است که نیازهای کلی کالری آنها تغییر می‌کند.
وقتی انسان‌ها پیر می‌شوند، متابولیسم بدنشان کند می‌شود و برای حفظ وزن ثابت به غذای کمتری نیاز دارند. در مورد سگ‌ها هم همینطور است. اگرچه ممکن است مثل همیشه گرسنه و هوس خوراکی کنند، اما بدنشان کالری را به همان روش نمی‌سوزاند، بنابراین وزنشان افزایش می‌یابد. ممکن است متوجه شوید که زمان آن رسیده است که به غذاهای سگ مخصوص سگ‌های مسن‌تر روی بیاورید که کالری کمتری، فیبر و چربی کمتری دارند و مکمل‌های غذایی اضافی دارند. ممکن است متوجه شوید که باید خوراکی‌هایی را که در طول روز به آنها می‌دهید، به حداقل برسانید.
«بعضی وقت‌ها گیج می‌شوم و ممکن است بعضی از قوانین قدیمی‌مان را فراموش کنم.»
از دست دادن توانایی شناختی با افزایش سن رایج است. سگ شما ممکن است چیزهای ساده‌ای مانند نحوه‌ی عبور از یک مانع را فراموش کند یا حتی در مناطقی که با آنها آشنا نیست گم شود یا افرادی را که می‌شناسد نشناسد. او ممکن است در انجام وظایف یا یادگیری ترفندهای جدید مشکل‌تر باشد. در واقع، ممکن است رفتارهایی را که مدت‌هاست می‌شناسد مانند آموزش در خانه فراموش کند. حوادث مربوط به دستشویی ممکن است شایع‌تر شوند. مهم نیست چه اتفاقی بیفتد، اگر سگ شما شروع به رفتارهای عجیب و غریب کرد یا تغییرات رفتاری داشت، او را توسط یک دامپزشک معاینه کنید تا از علت آن مطمئن شوید، که می‌تواند چیزی بیش از پیری باشد. اما اگر به دلیل افزایش سن باشد، می‌توانید با داروها و مکمل‌ها به سگ خود کمک کنید و همچنین با او صبورتر باشید و در هنگام گیج شدن یا گم شدن به او کمک کنید.
«این روزها به کمی دقت بیشتر در آراستگی ظاهرم نیاز دارم.»
سگ‌های مسن‌تر اغلب تغییراتی در پوست، پوشش و حتی ناخن‌های خود تجربه می‌کنند. پوست آنها می‌تواند خشک و پوشش آنها زبرتر شود. مصرف مکمل روغن نارگیل یا ماهی سالمون همراه با وعده‌های غذایی می‌تواند تا حد زیادی مشکل را حل کند. اما پوست سگ همچنین می‌تواند نازک‌تر شود، بنابراین احتمال آسیب‌دیدگی بیشتر می‌شود. مهم است که هنگام بازی یا پیاده‌روی سگ، مراقبت بیشتری از او داشته باشید تا آسیب نبیند. در همین حال، ناخن‌های سگ می‌توانند شکننده شوند. سگ شما به کوتاه کردن مکرر ناخن‌هایش نیاز دارد زیرا در حین فعالیت‌ها ناخن‌هایش را سوهان نمی‌زند، بنابراین مراقبت بیشتر از پدیکور مهم است.
از آنجایی که یک سگ مسن‌تر ممکن است به اندازه سگ‌های دیگر قادر به تمیز کردن خودش نباشد، ممکن است لازم باشد تعداد دفعات برس زدن موهایش در هفته را افزایش دهید و به او کمک کنید تا تمیز بماند. این یک فرصت عالی برای پیوند با یکدیگر است، و همچنین فرصتی برای شماست تا هرگونه توده، برآمدگی یا درد جدیدی را که ممکن است سگ شما داشته باشد و نیاز به بررسی داشته باشد، بررسی کنید.
با افزایش سن سگ، نکات بسیار بیشتری وجود دارد که باید به آنها توجه کنید، از جمله مراقبت خوب از دندان‌ها برای جلوگیری از بیماری‌های لثه، رژیم غذایی که تمام نیازهای غذایی منحصر به فرد او را برآورده کند، و توجه به سایر مشکلات رایج پیری از بیماری کبد گرفته تا دیابت و دشواری بیشتر در مبارزه با بیماری‌ها. اگرچه ممکن است مراقبت از سگ در سنین بالا کار زیادی به نظر برسد، اما چنین فداکاری پاداش‌های خاص خود را دارد، از جمله اینکه می‌دانید هر کاری از دستتان بر می‌آمده برای همراهی که از روز اول به شما وابسته بوده، انجام داده‌اید.
زمان ارسال: ۱۸ مارس ۲۰۲۴